اندر حکایت تجمع روحانیون در کمیسیون کشاورزی مجلس!

اخیرا فایلی شامل تعدادی شخصیت روحانی با اسم کوچک و فامیل به عنوان اعضای کمیسیون کشاورزی در سطح گسترده ای در فضای مجازی انتشار یافته و با جملاتی مزین شده که ارتباطی با کشاورزی و علوم کشاورزی ندارند، اما حکایت از نوعی ابهام یا اعتراض نسبت به حضور این تعداد روحانی در کمیسیون کشاورزی دارد.

انتشار این فایل ها احتمالا با این تصور صورت می گیرد که این تعداد روحانی تخصصی در علوم کشاورزی و اقتصاد آن ندارند، لذا این کمیسیون با این ترکیب نمی تواند کمکی به کشاورزان و حل مسائل پیچیده، چند وجهی و زنجیره وار کشاورزی کند. بعضی از سر نگرانی برای کشاورزی کشور و عده ای با جملاتی که آشکار می سازد اهداف و مقاصد دیگری دارند!

بدون شک قضاوت در این مورد که این روحانیون تجربه عملی و تخصص نظری یا تحصیلات دانشگاهی در کشاورزی ندارند عجولانه و احتمالا غیرمنصفانه و نادرست باشد؛ چه بسا در میان این تعداد روحانی، شخصیت های درس خوانده، مطلع، آگاه و مسلط به ساختار کشاورزی اعم از علوم و یا فرایندهای زنجیره وار کشاورزی وجود داشته باشند که اگر چنین باشد خود آنها باید این توانایی های تخصصی و علمی یا حتی تجربی را برای رفع نگرانی دلسوزان کشاورزی و کشاورزان آشکار سازند. گرچه از دیرباز و همچنین کم و بیش در دوره گذشته، کمیسیون کشاورزی مجلس را «کمیسیون سرریز» می نامیدند به این معنی که در ابتدا برای تعیین ترکیب کمیسیون های پر رونق و به قولی مهم و نان و آب دار در یک عرصه رقابتی و لابی سازی و لابی بازی، زد و خوردها صورت می گیرد، سپس اگر نماینده ای نتوانست جایی برای خود در این کمیسیون های پُر «برو و بیا» دست و پا کند، به کمیسیون خالی مانده کشاورزی هدایت می شود که این موضوع همیشه کشاورزی مملکت را در جایگاه ضعف و بی اهمیتی قرار داده است.

این در حالی است که گفته می شود کمیسیون های کشاورزی در دو دوره گذشته، کم و بیش تخصصی بوده اند، اما تخصصی بودن این دو کمیسیون هم بیشتر شکلی و اسمی بوده و پیام و محتوایی نداشته است. اسمی و شکلی از این بابت که حرف تازه ای برای گفتن یا لایحه ای در جهت اقتدار کشاورزی و تثبیت درآمد کشاورزان برای تصویب نداشته اند بلکه غالبا با امواج و فضاهای خبری سمت و سو گرفته و وارد معرکه می شدند؛ مثلا صنعت مرغداری فراموش نکرده که اولین ضربه کاری و ویران کنندۀ بحث استفاده از هورمون در دوره پرورش مرغ گوشتی را از جانب نماینده ای از کمیسیون کشاورزی مجلس خورد، یا ریختن وایتکس در شیر خام برای جلوگیری از اسیدیته آن تا تحویل به کارخانجات لبنی و حتی تبلیغ برای شیر سنتی فله و لبنیات تولید شده از آن به عنوان کیفی تر بودن از انواع شیر هموژنیزه یا پاستوریزه، که توسط اعضای همین کمیسیون کشاورزی مجلس در ابعاد داخلی و بین المللی رسانه ای شد.

به زبان ساده، طی دوره های مختلف، «کمیسیون های کشاورزی مجلس»، تخصصی و به روز نبوده اند، کمیسیون کشاورزی مجلس پیشین هم که چند عضو تحصیل کرده کشاورزی داشت، از اطلاعات سطح بالا و به روز کشاورزی بی بهره بودند و متاسفانه که بعضا وارد زد و بندهای سیاسی با وزارت جهاد کشاورزی شدند، اما جای خوشبختی ست که هر آن چه گفته اند و هر آن چه می توانستند برای اعتلای کشاورزی کشور انجام دهند و ندادند یا موضع گیری ها، برخوردهای عجولانه و غیر مفید، مطالب و گفته هایی که نشان از بی سوادی در زمینه کشاورزی و سطحی بودن دارند و یا برعکس؛ مقاله، مطلب، تحلیل، تفسیر یا دانشی نوین، همگی در سطحی گسترده در فضاهای مجازی موجود و قابل دسترس است. پیگیری برای تدوین و تصویب چند قانون از جمله نظام افزایش بهره وری موسوم به قانون انتزاع یا نظام دامپروری، جزء درخشان ترین سوابق دوره های پیشین کمیسیون های کشاورزی مجلس بوده است اما به غیر از این، سندی که آشکار سازد این کمیسیون ها به واقع آگاه به حقوق کلان کشاورزی و کشاورزان مملکت بوده اند و از آنان دفاع کرده اند، به ندرت دیده می شود.

حال وضع فرق کرده و کشاورزی کشور به یک برآمد بلامنازع رسیده است؛ طبعا مجلس نیز در این شرایط باید از یک کمیسیون کشاورزی قدرتمند، مطلع و متخصص برخوردار باشد، گرچه حضور سید جواد ساداتی نژاد در راس کمیسیون که گفته می شود تخصص کشاورزی دارد و محمد جواد عسگری به عنوان نایب رئیس دوم که او هم دانشجوی دکترای کشاورزی است می تواند تعدیل کننده باشد و به این کمیسیون سمت و سوی کشاورزی بدهد، اما ضروری است که وزارت جهاد کشاورزی در تعاملی مداراجویانه در جهت تشریح و توضیح سیاست های کلان کشاورزی و حتی سازماندهی کلاس های آموزشی، بستر ارتقای فکری این کمیسیون را برای دفاع درست، منطقی و علمی از کشاورزی مملکت فراهم سازد. در غیر این صورت باید منتظر برخوردهایی نه چندان مطلوب و جو زده از سوی بعضی از اعضای این کمیسیون باشیم که بدون شک می تواند برای تولید مخاطره آمیز باشد.

درک این نکته از سوی اعضای جدید کمیسیون کشاورزی مجلس دوازدهم حائز اهمیت است که اولویت اول و وجه بارز و برجسته نمایندگی ایشان، در کنار نمایندگی از مردم سراسر کشور، حمایت از کشاورزی و به عبارتی اقتصاد و بازرگانی آن است که در مسیر مقابله با تحریم ها، حفظ استقلال و امنیت کشور و نهایتا امنیت غذایی صورت می گیرد و البته سزاوار دانایی، دانش عمومی و کسب اطلاعات دقیق علمی از بخش های مختلف زنجیره تولیدات کشاورزی است؛ همچنانکه ایجاد کمیسیون های تخصصی در دل مجلس به این خاطر است که از دریچه تخصصی، با حفظ و حمایت از منافع مردم، به موضوعاتی مثلا مربوط به موقعیت صنایع و صاحبان صنایع نگاه کنند.

توصیه می شود کمیسیون کشاورزی مجلس، در گام اول، با کمی دوری از بی حوصلگی و خودبینی - بدون کوچکترین هزینه ای- به مطالب، مقالات و تحلیل اخبار کشاورزی منتشر شده از سوی مجلات و پایگاه های تخصصی کشاورزی و صنایع غذایی موجود مراجعه کنند و مستقلانه در آنچه چهره تمام رخ کشاورزی کشور طی چهار دهه فعالیت اطلاع رسانی، فکری و فرهنگ سازی این رسانه هاست مداقه کنند و بیندیشند تا در مورد این بخش مهم از اقتصاد مملکت به روز باشند و مسائل آن را عمیق تر بررسی کنند!

کشاورزی آینده جهان (کاج)

1399/4/6

منصور انصاری