تحلیل روز:
واژه های «مردم انکار »در عصر سیطره شکنی رسانه های اجتماعی
پنج شنبه سیزدهم مهر 1402
کشاورزی آینده جهان- منصور انصاری
به کارگیری اصطلاح «سیاه نمایی» و انتصاب آن به مطبوعات غالبا در میان جناح های راست افراطی چسبیده به حکومت ها متداول است، زیرا از این اصطلاح بیشتر برای تبرئه دولت ها ، نفی و انکار ملت ها و مردم و تخطئه رسانه ها استفاده می شود.
به این معنی که این کلمه، مردم را در جایگاهی می انگارد و قرار می دهد که یعنی قدرت تشخیص ندارند و نمی توانند خوب را از بد و بد را از خوب تمیز دهند و لامحاله قدرت انتخاب ندارند، در نتیجه به محض خواندن یا شنیدن یک مطلب یا مفهوم سیاه به قول راست های افراطی یا کسانی که خود را متولی تمام عیار مردم می دانند فکر و نظرشان عوض می شود و تحت تاثیر سیاه نمایی قرار می گیرند و جهت رفتاری و کرداری اشان به سمت خلاف و ناصواب می رود.
این مفهوم از دیرباز با کلمات گوناگون مترادف برای سرکوب مطبوعات و رسانه های مستقل غیر دولتی به بهانه های مختلف به کار رفته و می رود و البته به دست خود رسانه ها یا نویسندگان دست نشانده و درباری و در داخل رسانه ها شایع می شود.
باید وجه سالبه (سلبی) این مفهوم را اشاعه داد و با باور به وجود بی انتهای وجدان های بیدار و ادراک لنفسه و فی الذاته انسان پذیرفت، انسان و نوع بشر بر خلاف نظر هابس که انسان گرگ انسان است، گرایش به راستی و حقیقت دارد گرچه ممکن است در مقاطعی از تاریخ و به لحاظ سیاسی «لفی خسر» باشد، ولی این انسان «خسران گزین» به معنی فلسفی آن هرگز در خسران و جهل باقی نمی ماند، یعنی بیدار می شود حتی اگر خود را به خواب زده باشد صوراسرافیل حقیقت و راست نویسی در رسانه های نوشتاری و مجازی رسمی و بسیار فراتر از آنها، شبکه جهانی «وب های سیطره شکن دولت ها» یا به طور کلی فضاهای مجازی غیر رسمی حتی آنان که مرعوب شده و خواب زده بوده اند و ممکن است باشند را از غفلت و خسران بازمی دارد.
گرچه شاعر بلند آوازه معاصر، غمگنانه و دل تنگ در یک دوره تاریخی از ستم باری ملت ایران فریاد می زند: «ای بسا کز شب روان در نیمه راه، می کشد افسون شب درخوابشان» ولی نهایت تاریخ بشری، بیداری و روشنگری است.
البته نمی توان منکر سیاه نمایان هدایت شده یا رسانه های دستوری گوش به فرمان و بعضا مصلحت گرای خیراندیش بود، ولی مسیر نهایی «صیرورت آگاهی»، به سمت روشنایی است. اگر جز این بود، حسب سلطه بلامنازع زورمداران، قلداران و منافع حاکمان ظالم، مردم و ملت ها همچنان در جهل و سیاهی روزهای آغازین تاریخ ستمگری و پذیرش هر آنچه بود باقی می ماندند!
انتظار می رود فرهیختگان، نویسندگان و خبرنگاران مستقل از این اصطلاح برای اثبات این یا آن منظور خود حتی به سهو و از روی غفلت استفاده نکنند، گرچه اتهام و جعل واقعیت و تهمت های ناروا به شخصیت ها و افراد بدون مستندات قانونی می تواند جرم تلقی شود و طبعا کسی که به ناراستی، متهم به انجام عملی خلاف شده است می تواند اعلام جرم نماید ولی سیاه نمایی با اتهام زدن به این آن کاملا فرق می کند و در مورد تحلیل و تفسیر و ارزیابی راه های ناصواب قدرتمندان در مورد تحلیل گران و تفسیر کنندگان وضع موجود به کار می رود.
