تحلیل کشاورزی روز: ترجیح مسائل عاجل روزمره بر طرح های راهبردی در کشاورزی مملکت
کشاورزی آینده جهان- 09/ 10/ 1402
منصور انصاری
روز سوم آذرماه، خبری در رسانه ها از جمله «کاج پرس» انعکاس یافت که بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران، حتی نمایندگان مجلس به ویژه کمیسیون کشاورزی، صدا و سیما (علیرغم آن که تلاش دارد خود را ملی قلمداد کند)، مسئولان و ... به آن توجه نکردند.
خبر به نقل از عباسعلی نوبخت معاون وزیرجهاد کشاورزی بود که گویا با انتقاد مطرح کرده است که طرح مردمی کاشت یک میلیارد نهال نیازمند تخصیص اعتبارات است. این معاون وزیر که مسئولیت سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور را نیز بر عهده دارد در توضیح بیشتر گفته است: علیرغم اینکه طرح مردمی کاشت یک میلیارد درخت دارای ردیف اعتباری مستقل تا 237 میلیارد و 500 میلیون تومان است اما تاکنون هیچ مبلغی به این طرح اختصاص نیافته است. ایشان گفته: آنچه تاکنون برای این طرح هزینه کرده ایم در منابع سازمانی و در بخش های دیگری بوده است و پیگیر هستیم تا بخشی برای سرعت کارها تخصیص یابد.
این خبر، معمولی به نظر می رسد و اگر طرح کاشت یک میلیارد نهال یک تصمیم ساده وزارتخانه ای یا مثلا از سوی سازمان منابع طبیعی و یا سازمانی در این حد بود شاید چندان اهمیتی نداشت که اجرا شود یا نشود، ولی این یک تصمیم حاکمیتی است که تمامی بخش های مختلف دولتی و غیر دولتی به عنوان یک امر ملی بر آن تاکید داشتند و نقش های بسیاری را با هیاهوی فراوان برای خود در جهت تحقق این طرح تعریف می کردند.
اینکه این سازمان های دولتی یا نهادهای خارج از آن تاکنون چه میزان در اجرای این طرح ایفای نقش کرده یا نکرده اند هنوز گزارشی تفکیکی یا رقابتی ارائه نشده است، ولی اینکه رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری می گوید برای اجرای طرح هنوز بودجه ای تخصیص نیافته، نشانه ای ناخوشایند در مورد این طرح است.
طبق معمول هم، معاون وزیر از بایدهای بسیاری سخن گفته است که امیدواریم این بایدها و تعیین و تعریف وظایف نهادهای بخشی و برون بخشی، مثل عدم تخصیص بودجه این سازمان نباشند. در کنار این موضوع، خبری از سوی قائم مقام پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری در رسانه ها مبنی بر اینکه طی 7 سال گذشته فقط نیمی از بودجه تصویب شده برای آبخیزداری تخصیص یافته است انعکاس پیدا کرد که جنس این خبر هم از جنس خبر قبلی است.
در ادامه، گرشاسبی معاون پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری ضمن تاکید بسیار بر اجرای عملیات آبخیزداری در کشور ایران به عنوان منطقه ای گرم و خشک، به زیان های ناشی از عدم اجرای این پروژه ها به دلیل کمبود اعتبارات لازم پرداخته است. اینها می تواند سخنانی زیبا از سوی یک کارشناس برای دلخوشی دادن به افکار عمومی باشد ولی اصل خبر همان است که تاکنون نصف اعتبارات آبخیزداری تخصیص یافته.
اگر این خبرها را کنار هم قرار دهیم درخواهیم یافت وزارت جهادکشاورزی به تبع برخوردهای سیاسی دولت سیزدهم با کشاورزی مملکت، گرفتار مسائل عاجل و روزمره خودساخته شده است و توجهی به مسائل حاد فردایی کشاورزی و محیط زیستی کشور ندارد. به همین دلیل، در تخصیص اعتبارات لازم برای کاشت یک میلیارد نهال تعلل شده و یا شاهد هستیم به رغم بیانات پر طمطراق مسئولان در بخش های مختلف در مورد آب و بحران آن، با آبخیزداری به عنوان حداقل تلاش ممکن برای تقویت سفره های آب زیرزمینی این گونه رفتار می شود.
این در حالی است که در سند امنیت غذایی که ماه گذشته با سر و صدا رونمایی شد، بر تولید 160 میلیون تن محصولات کشاورزی تاکید شده است که با توجه به نوع برخورد با آبخیزداری، شرایطی متناقض و غیر عملی را به دلیل کمبود و بحران آب برای کشاورزی مملکت ترسیم می کند چه برسد به افزایش تولید محصولات کشاورزی از 120 میلیون تن کنونی به 160 میلیون تن طی 9 سال آینده.
در شبکه های اجتماعی به ما بپیوندید:
