همه آمده بودند که بگویند حجتی تنها نیست و کشاورزی و امنیت غذایی مهم است

دور از انتظار بود که یک نشست نکوداشت از کوشنده ای خستگی ناپذیر و پاکدست، گرچه این روزها کیمیاست از یک مراسم تشریفاتی و به نوعی تودیع و خداحافظی، بی آنکه معارفه ای در میان باشد به یک تجمع کم سابقه از نیروهای سیاسی گسترده از شاکله دولت و از میان معاونان رئیس جمهور و وزرا حتی وزیر نفت، معاونان و مدیران کل وزارتخانه، روسای سازمان های جهاد کشاورزی تا نایب رئیس اصلاح طلب خوش نام مجلس و جمع کثیری از شخصیت های قدیم و جدید کشاورزی تبدیل شود.

مراسمی با شکوه و شگفتی انگیز برای خداحافظی با حجتی، وزیری صادق و درستگار که در مسیر طرح یک استیضاح سیاسی جناحی لامحاله استعفا داد، از یک «نکوداشت» فراتر رفت و تبدیل به فضایی نوستالژیک در عرصه کشاورزی توام با غم و شادی وبه نوعی غربت زدگی برای حجتی و کسانی شبیه ایشان شد که زندگی خود را به طور شبانه روزی صرف ارزش های شاخص ملی می کنند تا مردم از غذایی سالم و کافی و قابل دسترس در شرایط حاد تحریم ها برخوردار شوند تا مگر امنیت غذایی کشور حاصل و در پی آن امنیت ملی مستحکم شود. آنگاه که از لابی سازی های متداول خسته و قربانی زد و خوردهای سیاسی و جناحی می شوند و استیضاحی به میان می آید که بخواهند و بگویند «سر بزنگاه است، باید تسویه حساب کرد»، بی آنکه به منافع ملی و زندگی مردم و معیشت بسیار دشوار آنان توجه شود.

آمدن این همه شخصیت سیاسی و کارشناسی که حتی جا برای نشستن آنها نبود برای این نبود که بگویند حجتی خوب بود و نقصی نداشت و حیف بود که رفت کمااینکه خود ایشان نیز گفت اشکالاتی در میان بوده است؛ این حضور پر تنوع و تکثر و ترکیب حضور یافتگان و تایید و تعریف های به حق بسیار از ایشان حامل این پیام بود که «حجتی تنها نیست، همه ما خوبیم»، این تجمع کم سابقه نه به لحاظ تعداد کثیر بلکه به لحاظ کیفیت و ترکیب، برای رفتن حجتی که البته از وزارت کشاورزی رفته نه از دولت و در این مقطع زمانی گرچه قابل تقدیر و تحسین است و تمامی کسانی که فرصت سخن یافتند کوتاه و مختصر در مورد حجتی به نیکی سخن گفتند، نشانه های بسیاری از درستکاری، پاک دستی، کوشندگی، خستگی ناپذیری و سعه صدر حجتی را به میان آوردند و البته با ابتکار عمل دکتر بخشنده، دست راست و یار غار ایشان در مسائل اقتصادی، بدون اطلاع و انتظار حجتی، خانواده اش به این مراسم آمدند و این تحلیل واقعی از حجتی بود زیرا به خاطر خدمت و سفرهای مداوم و مستمرش وجود خود را به عنوان یک همسر، پدر و پدربزرگ از آنان طی سالیان متمادی گذشته محروم کرده بود که بسیار کمتر حجتی را در طول شبانه روز، هفته و ماه می دیدند و طنین این سرود را در فضای توام با تاثر وشادی تداعی کرد که «ما برای آنکه ایران گوهری تابان شود خون دل ها خورده ایم، رنج دوران برده ایم»، اما همه حاضران و شخصیت های مختلف حتی مهندس آقایی که گفته شد با وثیقه آزاد شده، با چهره ای تکیده آمده بود که بگوید گرچه ممکن است خطا کرده باشد ولی برای کشاورزی کشور سینه چاک کرده است.

نمایندگان مجلس، چه از میان اعضای کمیسیون کشاورزی و چه بخش های دیگر، معاون اول رئیس جمهور، رئیس دفترشان و بسیاری دیگر از هیات دولت، مدیران تشکل ها و صنوف و دیگران حتما به این نکته توجه دارند که این همه ارزش گذاری و اعتبار، تجلیل و تحسین و تایید از حجتی، علاوه بر شخصیت وارسته ایشان به نوعی منبعث از اهمیت کشاورزی کشور است که به رغم تحریم های شدید هنوز سر پاست و بر آن است که امنیت غذایی برای مردمانی نجیب و فداکار را فراهم سازد.

این جمعیت آمده بودند «به در بگویند که دیوار بشنود» که اصل موضوع یعنی همان جایگاه کشاورزی در ساختار اقتصاد سیاسی کشور را وجه المصالحه برخوردهای سیاسی جناحی قرار ندهند و از آن غفلت نکنند، در عین حال بگویند اجماع کرده ایم و بر آن بوده و هستیم که حجتی تنها نیست و کشاورزی کشور با توصیفی که رفت در شرایط کنونی نمی تواند ملعبه دست رقابت های براندازانه سیاسی باشد.

به واقع باید گفت منافع ملی در قالب یک کشاورزی تحول خواه و مدرن - آنچه حجتی و معاونان ایشان سعی کردند در مسیر آن هر چند افتان و خیزان و با اشکالات و ایرادات نگرشی دنبال کنند و به هر حال در ساختار اقتصاد کشور آن را مستقر و پایه گذاری کردند- بالای سرهمگان است، البته خود نیز باور کنیم که کشاورزی کشور و امنیت غذایی را چه با حجتی و چه بدون حجتی در یک عرصه تحول خواه فراموش نکنیم و تنها نگذاریم و در این باب «از آن سوی پشت بام بدون حصار رقابت های سیاسی فرو نغلطیم».

گفتنی است مهماندار و سازمانده این نکوداشت بیش از سایر بخش های وزارتخانه، دکتر بخشنده، مهندس مهرفرد و مهندس فتح الجنان بودند که سازماندهی همه جانبه نگر و به یاد ماندنی ای بود.

منصور انصاری

98.9.27

کشاورزی آینده جهان (کاج)